ඒ කුමක් නිසාද කියා හරියටම කියන්නට අමාරුයි...
නමුත් ඇහැට කඳුලක් ගෙනෙන මේ ගීය එක්ක...මට දැනෙන දේ මම මේ ලියා තැබුවේ....
හිතක් වී නම් එතරම්
කඳුලින්ම පෑරුණු
එහෙත් නිහඬව
සියලු ගිනි ඉසිලූ...
ඒ ඇයයි..
අම්මා......
හිතක් වී නම් එතරම්
කඳුලින්ම පෑරුණු
එහෙත් නිහඬව
සියලු ගිනි ඉසිලූ...
ඒ ඇයයි..
අම්මා......
ගීතයක් සේ ගලා ගිය ඇය
හෙමින් නිහඬව
සිහිල් ගුණයෙන්
තනා බාධක සිඳාලූ ලොව
කොහේ කවදා
යළි දකීවිද...
හෙමින් නිහඬව
සිහිල් ගුණයෙන්
තනා බාධක සිඳාලූ ලොව
කොහේ කවදා
යළි දකීවිද...
කිසිත් නොදොඩා යන්න ගිය ඇය
හෙලූ කඳුලක දැනේ උණුසුම
අදත් කවියක
එකම පදයක
යළිදු සොයනෙමි
ඒ සිහිල් ගුණ....
හෙලූ කඳුලක දැනේ උණුසුම
අදත් කවියක
එකම පදයක
යළිදු සොයනෙමි
ඒ සිහිල් ගුණ....
වසත් කාලය ඉකුත් වනු ඇත
යළිදු ඈ මෙහි නොඑනු නිසැකය
හිනාවෙන් පිරි මුවග දක්වා..
නමුදු තවමත් සොයමි
මම ඇය
අහිමි කවියක
මෙහි තබා ගිය...
යළිදු ඈ මෙහි නොඑනු නිසැකය
හිනාවෙන් පිරි මුවග දක්වා..
නමුදු තවමත් සොයමි
මම ඇය
අහිමි කවියක
මෙහි තබා ගිය...