8.ඇය යන්න ගියා මැකිලා...

අමරසිරි පිරිස් මහතාගේ  'ඇය යන්න ගියා මැකිලා..' ගීතය අසද්දී මගේ හිතට හැමදාමත් දැනෙන්නේ මහා දුකක්....

ඒ කුමක් නිසාද කියා හරියටම කියන්නට අමාරුයි...

නමුත් ඇහැට කඳුලක් ගෙනෙන මේ ගීය එක්ක...මට දැනෙන දේ මම මේ ලියා තැබුවේ....





හිතක් වී නම් එතරම්
කඳුලින්ම පෑරුණු
එහෙත් නිහඬව
සියලු ගිනි ඉසිලූ...
ඒ ඇයයි..
අම්මා......

ගීතයක් සේ ගලා ගිය ඇය
හෙමින් නිහඬව
සිහිල් ගුණයෙන්
තනා බාධක සිඳාලූ ලොව
කොහේ කවදා
යළි දකීවිද...

කිසිත් නොදොඩා යන්න ගිය ඇය
හෙලූ කඳුලක දැනේ උණුසුම
අදත් කවියක
එකම පදයක
යළිදු සොයනෙමි
ඒ සිහිල් ගුණ....

වසත් කාලය ඉකුත් වනු ඇත
යළිදු ඈ මෙහි නොඑනු නිසැකය
හිනාවෙන් පිරි මුවග දක්වා..
නමුදු තවමත් සොයමි
මම ඇය
අහිමි කවියක
මෙහි තබා ගිය...

7. එදා මෙදාතුර.........

    




එදවස
පැහැසර ව පිපුණු
මල් කොතෙක් තිබුණිද
මේ නිම්නයෙම
මා සැරිසරන...
අද
වියැළි තණ පත් පමණි
එකදු පැහැයක් නොරඳ
පඬුපාට පමණක්ම
ඉතිරි කල

6. අම්මා...

                                                                    .........අම්මා......

අම්මා කියන්නේ කවි උල්පතක්.....ජිවිතේ කවදාවත් නිම නොවෙන ඒ මව් සෙනෙහසට මේ කව් පෙළ උපහාරම වේවා...

කඳුලින් පිරි නෙත් අද්දර සුසුමක් වුන අම්මා
රෑ දහවල් නිදි නැති සිත සනසා ලූ අම්මා
සෙනෙහස් හිත මැලවුණදා විඳි කඳුලක නිම්මා
කොහේ සිටන් හෝ හිත ලඟ තනිරකීද අම්මා...

වතුසුදු මල් පැන් කලසේ නහවා ලූ අම්මා
බෝ මලුවේ හත් වට ගොස් සෙත් කවි කී අම්මා
හිත කඳුලින් බතක් උයා බලා හිඳින අම්මා
කවදා නුඹෙ මුව අද්දර සිනහ දකිම් අම්මා...

පායන හිරු සදිසි පුතුන් පැතු වේදැයි අම්මා
හිරු මඬලේ දාහය යට හිස තැවුනිද අම්මා
විඳි දුක් ගිනි උහුලා ගෙන හසරැල් පෑ අම්මා
මතු සසරේ මගෙම වෙන්න නිවන් නොදැක අම්මා..

5.. කඳුලක්ම මිස අන් යමක් නොවේ...

විඳින්නට නොවේ.......දැනෙන්නට පමණි....

රෑට සුණු සහල් විඩ බතක් කොට උයා ගෙන
ලුණු මිරිස කට දන්න හදා දී රහ බැලුව
උදේ පාසල් යන්න කලින් මුව සිඹ ගත්ත
අම්මෙ උඹ පස් ගොඩට යට වුනේ කෙලෙසින්ද..

ඉරි තැලුණ බිත්තියක එලූ කඩමාලු ගෙන
තේ දල්ල එකින් එක නෙලන්නට ගියෙ නැද්ද
ගේ ඉහත්තේ කන්ද හැමදාම අපි දැක්ක
හෙන කඳක් සේ ගෙවල් යට කරන් ගියෙ කොහොම...

මල් මිටක් අතට ගෙන පාර අයිනේ උන්න
එහෙම දවසක් තිබුණි වේල සරි කරගන්න
අප්පොච්චි ගේ සුසුම් උඹ ලඟම සැඟවුණිද
අම්මෙ ඒ වෙලාවෙත් උඹට මා සිහිවුණිද...

හැමදාම ගෙට උඩින් මහා හෙවනක් දුන්න
ඒ කන්ද පස් ගොඩක් වුනේ කොයි විලසින්ද
ඉස්කෝලෙ නොයා ඉන්නට හැදූ මට ඉන්න
නොදී උඹ අප්පොච්චි එක්ක ගියෙ ඇයි මෙහෙම...

4...ඇස්....

                                                                -------------ඇස් --------------

                                                                    බසයේ කවුලුවෙන්
                                                                    බලා උන්නෙමි ඉවත
                                                                    පසුවෙවී ඇදෙන
                                                                    දහසකුත් එකක් මුහුණු
                                                                    හමු වෙවී වෙන් වෙන
                                                                    ඇස් මානයෙන් දුර ඇදෙන

                                                                   පෙම්වතෙකු දෑතේ වෙලෙන
                                                                   සුන්දරම වූ යුවතියක
                                                                   ඇස් දිටිමි අහම්බෙන්
                                                                   කතා නොමැතිව උනුන්
                                                                   දහසකුත් දේ කියන
                                                                   ඇස්...

                                                                  මවුන් ඇකයෙන් ගිලිහ
                                                                  කුණු කානුවක් අසල
                                                                  ඉඳුල් බත් සුණු බුදින
                                                                  කිළිටි වත ඔසවමින්
                                                                  මා දිහා බැලු
                                                                  ඇස්...

                                                                  කඳුලු කබ පුරා ගිය
                                                                  හැඟුම් විරහිත ලෙසින
                                                                  දුර ඈත බලා උන්
                                                                  වියපත් වු මහලු ගත
                                                                  අවසඟව දරා උන්
                                                                  ඇස්....

                                                                  මත් වෙමින් සුරා සැල්
                                                                  දොර අගින් නික්මෙනා
                                                                  පඩි පතක සොච්චමද
                                                                  අනුන් හට පුද කරන
                                                                  පියෙක් යැයි නොකිව හැකි
                                                                  මිනිසෙකුගෙ
                                                                  ඇස්...

                                                                  හෙම්බත් ව බලා ඉමි
                                                                  මේ ඇදෙන ඇස් අතර
                                                                  නෙතු පියා ඉසුඹු ලමි
                                                                  නිවා ලනු රිසින්
                                                                  මගේ
                                                                  ඇස්....